Als docent S-uren (formeel: toezichthouder) behoor ik tot het Onderwijs Ondersteunend Personeel (OOP). Echter bestaat mijn werk uit het opvangen van klassen en dus het direct werken met leerlingen. Een mix van onderwijzen en ondersteunen dus.
Het is erg mooi om leerlingen te zien werken: zelf uitzoeken wat de bedoeling is, samenwerken om zo ‘sneller’ door de te maken opgaven heen te komen, in een groepje aan een opdracht werken (van samen achter een laptop tot de hele inhoud van het handvaardigheidlokaal verhuizen om aan een creatieve opdracht te kunnen werken tijdens het S-uur) en het in stilte leren of lezen.
Ook word ik regelmatig om hulp gevraagd. Bijvoorbeeld door leerlingen die echt niet uit een wiskundesom komen. Of door leerlingen die zich afvragen of ’toestuurt’ nu met een ‘d’ of met een ’t’ is. Of door leerlingen die echt niet snappen waarom ze nou al die Franse grammatica moeten leren, terwijl het er volgens hen om gaat dat Fransen ze begrijpen, of het grammaticaal nou klopt of niet!
Er is dus sprake van een afwisseling van inhoud & vrijheid tijden deze lesuren.
Nu krijg ik van leerlingen regelmatig de vraag welk vak ik eigenlijk geef. Dan leg ik uit dat ik speciaal ben aangenomen om de S-uren op te vangen. Elke docent doet ook een aantal S-uren, maar omdat er alsnog te veel uitviel, ben ik specifiek aangenomen om de S-uren te draaien. Leerlingen reageren dan regelmatig met zoiets als: “Maar dan zit u dus een beetje te zitten en rond te kijken, als wij gewoon aan het werk zijn?” Dan zeg ik dat dat klopt. Dan vragen ze vaak: “En daar wordt u voor betaald?!” Ook dat klopt, zeg ik dan. Dan kijken ze elkaar vaak aan en reageren: “Dat is vet chill! Dat wil ik ook!”
Dus pas maar op. Veel carrières worden al gekozen op het moment dat leerlingen in aanraking komen met de wondere wereld van de S-uren… En zoals leerlingen het zien, kan de volgende slogan dus zo in een vacaturetekst:
[S-uur docent. Betaald worden om te chillen].
Mijn werk is fijn!