In het onderwijs heb je te maken met een groep kinderen die bij elkaar gezet worden. Een klas noemen we dat. Kinderen kiezen dit (meestal) niet zelf. Dus in een klas heb je een mix aan kinderen, met hun eigen verhaal, achtergronden, persoonlijke (medische) omstandigheden en behoeften. En als je dan per kind kijkt wat ze nodig hebben, kan het zijn dat je onderwijs en de organisatie divers (lees: individueel afgestemd) wordt ingericht…
In mijn klas heeft iedereen een eigen tafel. Die tafel staat in een groepje. En ik heb 5 groepjes in de klas. Die wisselenk zo’n 5 keer per jaar, om verschillende combinaties samen te laten zijn en omdat niet alle combinaties altijd succesvol blijken…
Daarnaast kunnen ze hun werkmomenten behoorlijk zelf organiseren: op een (vrije) andere plek, op een kleedje in de klas, bij elkaar zittend en op de gang. Dit laatste is overigens erg gewild, maar niet elk kind is in staat buiten de directe omgeving van de leerkracht effectief te werken. En soms kies kies ik ervoor om iedereen in de klas te houden, vanwege welke reden dan ook.
Daarbij heb ik een leerling in mijn klas die regelmatig haar hoofd leeg moet maken, om het even zo te zeggen. Dat betekent dat ze soms een extra loopje krijgt, soms een klusje mag doen en dat ze soms op de gang in de rust kan werken.
Maar soms betekent dit dus ook dat zij wél op de gang mag, terwijl ik verder iedereen in de klas houd!
Begrip voor het onbegrip
Natuurlijk snap ik heel goed dat het niet eerlijk overkomt. En daarbij heb ik het er regelmatig met kinderen over: er kunnen nou eenmaal per kind dingen zijn of besproken worden in gesprekken die tot bepaalde afspraken leiden. En dat andere kinderen lang niet altijd hoeven te weten hoe en wat, ook al is dat lastig en frustrerend.
Maar goed. Zelfs dan zijn er nog de Calimero’s:
- “Ja, maar […] mag altijd op de gang werken. En ik nooit!”
- “Ik mag nooit een klusje doen, en anderen altijd!”
- “We hebben het idee dat u de meisjes voortrekt.”
Agossie… Ik ben groot en zij zijn klein. Een aantal kinderen in mijn klas is inderdaad echt heel zielig!
Dus…
De afbeelding bij deze blog is afkomstig van Acquiro, gedownload van: https://acquiro.nl/wp-content/uploads/2017/05/calimero-effect-bij-koud-bellen.png
Zwaar leven hebben die kinderen toch ???? en soms moeten ze weer even bij de kleuters kijken om te beseffen hoe groot ze ook alweer zijn..
Hahahaha, mooi en herkenbaar Lars: “En dat is niet eerlijk, oh nee!” Wel mooi dat je er (terecht) met veel humor naar kijkt. Ook mooi dat je op een duidelijke manier nog een toelichting geeft aan de kinderen op je ‘uitzonderingsbeleid’. Calimero’s zullen er altijd zijn, alhoewel mijn ervaring is dat het tolerantieniveau per groep kan verschillen. In mijn laatste groep zat een jongen die echt veel uitzonderingen nodig had om te kunnen functioneren. De klas was er mee vertrouwd geraakt en kwam niet verder dan: “Ja logisch, dat helpt voor …..” Best knap van een groep 5. Top dat je weer zo’n leuk verhaal post, en dan nog wel op je verjaardag!! Van harte meestert!