Je kent het vast wel. Giechelende leerlingen. Vooral meiden. Groepjes meiden die met elkaar praten, roddelen en lachen. Of het nou over een celebrity is, de knapste jongen uit hun klas of iets anders. En daar krijg je als docent natuurlijk genoeg van mee.
Zo loop ik vaak genoeg door de gangen en vang ik gesprekken op. Flarden van gesprekken als “…hij is echt niet lelijk hoor!”, of “…hij volgt mij terug op Insta!” Of als leerlingen het lokaal binnenkomen, nog diep in hun gesprek: “Ja… hij is kapot knap ouwe!” En dan kijken ze op en zien ze mij staan. Een lachsalvo volgt.
En nu liep ik laatst door de gang, in de pauze. Ik loop langs een groepje meiden, die op de grond zit. “Meneer!”, begint het. Ik blijf even staan. “Meneer, weet u wat Shannon* gedaan heeft?!” Ik antwoord: “Ik heb geen idee?!” “Ze heeft met Sjoerd* gezoend! Die kent u wel.”
-Shannon giechelt-
De leerling die mij aanspreekt begint te stoeien met Shannon.
Ik reageer: “Nou, heerlijk toch!” De leerling die mij aansprak begint te lachen. “Iel, nee!”, zegt ze. Shannon heeft tot noch nog geen blijk gegeven te kunnen praten. Lachen kan ze trouwens uitstekend. Een andere leerling doet er nog een schepje bovenop: “Nee meneer, het kan echt niet.” Weer een andere leerling: “Dat is ongepast meneer!”
Ik besluit: “Nou, ik vind het in ieder geval fijn voor haar.” En tegen Shannon zeg ik: “Sterkte ermee…” En ik loop door.
Achter mij gaat het acceptatieproces door. Van je vrienden moet je het hebben…
———-
* Vanwege privacy zijn de namen van de leerlingen gewijzigd.
De headerfoto is gedownload van de website van basisschool De Meridiaan, van: http://www.bsdemeridiaan.nl/Info/regels.html.