Het is weer zover. Aankomende week zijn er weer reguliere CITO-toetsen. Voor groep 8. Dus ik heb de afgelopen week gebruikt voor het ontstressen van de kids…
Het lijkt een plaag: CITO-stress. Ik herken het in mijn klas, op mijn school en op veel andere scholen. Dus ben ik weer mijn kruistocht aan het voeren over het feit dat ze tijdens zo’n moment gewoon laten zien wat ze kunnen, net zoals ze dat met elke toets doen, en net zoals ze dat met elk werkje doen, altijd. Deze toetsing heeft wat dat betreft geen andere functie (los van de onafhankelijke check waar ze staan).
Misfunctie
Het idee van een methode-onafhankelijke toets om te checken waar de kinderen staan en of dat strookt met het beeld wat wij hebben, vind ik echt niet verkeerd. Het probleem wat ik echter merk, is door de druk die kinderen zichzelf opleggen, of die de thuissituatie hen (onbewust) oplegt, dat die functie volledig gepasseerd kan worden! Want als je je bovenmatig druk maakt, begin je er al anders aan dan wanneer je ‘dezelfde innerlijke omstandigheden’ hebt als bij welk werk dan ook.
Voldemort van het onderwijs
En juist dat is zonde! Natuurlijk is een landelijk erkende methode-onafhankelijke toets een onderdeel van het onderwijs (of je het daarmee eens bent, is een heel andere discussie. Een interessante ook trouwens). Maar doordat het fenomeen ‘CITO’ al meteen zo’n rilling lijkt te bezorgen aan kinderen/ouders/scholen, lijkt het alsof CITO de Voldemort is van het onderwijs… De-toets-die-niet-genoemd-mag-worden. Brrr…
Let’s go
Daarom leg ik steeds weer uit dat van alles waar wij naar kijken, CITO daar een onderdeel van is. Net als elke (methode)toets, elk werkje, het buitenpelen, je motivatie, samenwerken, hulpvaardigheid… En ik merk dat er meer rust is dan 2 jaar geleden bij m’n kids (toen zaten die kinderen in groep 6, nu in groep 8). Gelukkig!
Kern
Want uiteindelijk gaat het erom: wat is hun groei t.o.v. zichzelf? Zijn ze verder als mens dan waar ze vandaan komen?
Naar kinderen maak ik dit soms concreet door het verschil tussen en I score en een III score bij Cito te gebruiken. Kinderen kunnen een I hoger waarderen dan een III. Maar als iemand met een I juist van een I+ komt (en dus gezakt is t.o.v. zichzelf) en het kind met een III misschien juist wel van een IV komt (en dus gegroeid is t.o.v. zichzelf), dan is dát waar het om draait!
Let it go
En uiteindelijk doen die kinderen hun best. Ze doen wat ze kunnen.
En hopelijk kunnen ze ook wat ze doen. Maar ook dat is weer een andere discussie…
De afbeelding bij deze blog is afkomstig van Ballinnn.com, gedownload van: http://ballinnn.com/wp-content/uploads/2017/04/cito.png
